Ish banorja e Big Brother VIP Egli Tako ka reaguar në një postim të gjatë në profilin e saj në Instagram, ku ka shpjeguar gjendjen e saj.

Ajo thotë se nuk ndodhet në asnjë spital psikiatrik dhe se ka pranë vetes njerëz që po i japin mbështetje.

Disa javë pasi u largua nga gara e BBV për arsye shëndetësore ajo shprehet se bëri shumë dhe tërhoqi narcisizmin drejt saj, duke lënë të kuptohet se e ka për Gjestin.

“Shpresoj shumë të kem marrë një mësim këtë herë, sepse askush nuk duhet vënë para vetes. Në fund, lëndohesh ti dhe vetëm ti”, shprehet këngëtarja.

Postimi i plotë i Eglit:

Uroj që ky reagimi im i kërkuar aq shumë prej jush t’ju ketë gjetur mirë ju dhe gjithë familjarët tuaj! Faleminderit nga zemra që keni shprehur këtë shqetësim masiv për gjendjen time, ju detyrohem shumë!

Dua ta nis duke ju thënë se ndihem e trishtuar dhe e ngarkuar emocionalisht, por nuk ndodhem në asnjë spital psikiatrik apo asgjë e ngjashme me këtë të fundit. Kam shumë njerëz pranë vetes që po investohen me gjithçka kanë, që unë të rimbledh forcat për ta për ta dashur veten shumë. Kjo çfarë po ndaj me ju sot është një ndjesi nga shpirti e fjalë që vazhdimisht i kam shprehur edhe brenda shtëpisë, por ndoshta duke mos i bërtitur fort nuk kanë mundur të dëgjohen mjaftueshëm.

Fatkeqësia e narrativës së historisë sonë (nëse më lejoni ta quaj të tillë) mediatikisht, mendoj se ka qenë fakti që nuk ju dha zë, të paktën mjaftueshëm pamjeve ku edhe mua më citoheshin fjalime, qasje romantike dhe konfirmime se një ndjenjë ka lindur, se ka një vlerësim, tërheqje e pëlqim, se sheh një perspektivë deri tek ajo e gruas në të ardhmen, se s’mund të qëndronte dot larg meje dhe sa e sa të tjera, si vetëm një partner ose dikush në këtë tentativë mund të të drejtohet…

Puthje, ledhatime, përqafime, prekje të ëmbla e çdo lloj kontakti qoftë edhe nëpërmjet syve, si një njeri i përfshirë në ndjenja bën, dhe që kanë një peshë të madhe përballë dikujt që ndjen për ty… të japin shpresë.

Nuk mendoj se ka vlerë të flas dhe për sekuencat ku sa herë unë distancoja dhe mbaja qëndrim, ai rendte pas meje duke më thënë se s’qëndronte dot larg meje duke ma bërë të pamundur t’i qëndroja gjatë stoike pasi zemra, amplifikimi e ndjenjat më bënin të thyhesha para tij dhe ta përqafoja, duke e justifikuar me faktin se shumë veprime i bënte për të mbajtur aktive lojën e tij (dhe këtë sado që lëndon, e kuptoj).

Unë nuk mundem dot t’i lexoj ndjenjat, por veprimet i kam lexuar si të tilla, të sinqerta. Për këtë arsye, zgjodha të qëndroja e vërtetë në ndjenjat e mia, të luftoja për to dhe të mos i mohoja, ashtu siç edhe vetë ai më kërkonte të bëja.

U përpoqa shumë të kuptoja lojën e tij strategjike me pjesën tjetër të shtëpisë, qoftë edhe kur ajo lojë cenonte respektin ndaj vetes sime. U shqetësova dhe kujdesa më shumë për dikë tjetër dhe emrin e tij aty brenda, sesa për veten, sepse e tillë jam unë kur e dua dikë.

Ose më saktë, e tillë kam qenë dhe shpresoj shumë të kem marrë një mësim këtë herë, sepse askush nuk duhet vënë para vetes. Në fund, lëndohesh ti dhe vetëm ti. Si një njeri që bën shumë për të tjerët, deri në vetë-mohim, tërheq narcisizmin drejt meje, e kundërta jote të tërheq.

Nuk është hera e parë që më ndodh, ndaj dhe kam shprehur disa tipare që më kujtojnë dikë në të kaluarën time, pa pasur dëshirë të jap më shumë detaje, sepse, siç kam thënë, dua që të flas për të mirat dhe të këqijat t’i mbaj për veten time. Por këtë, më duhet ta sqaroja.