Të varrosur nën det në brigjet e Indonezisë, shkencëtarët kanë bërë një zbulim që mund të rishkruajë historinë e origjinës njerëzore.

Kafka e Homo Erectus, një paraardhës i lashtë i njeriut, u zbulua mbi 140 mijë vjet pasi u varros për herë të parë, e ruajtur nën shtresa llumi dhe rëre në ngushticën Madura midis ishujve Java dhe Madura.

Ekspertët thonë se vendi mund të jetë prova e parë fizike e botës së humbur, një tokë parahistorike e njohur si Sundaland që dikur lidhte Azinë Juglindore në një fushë të madhe tropikale. Krahas kockave të kafkës, studiuesit gjetën gjashtë mijë fosile kafshësh të 36 llojeve, duke përfshirë ato të dragonjve Komodo, buallit, drerit dhe elefantit.

Disa prej tyre kishin shenja të prera të qëllimshme që është një dëshmi se njerëzit e hershëm po praktikonin strategji të avancuara gjuetie.

Këto gjetje ofrojnë një pasqyrë të rrallë në jetën e lashtë njerëzore dhe tokat e humbura të Sundaland, duke ofruar një vështrim në sjelljet dhe përshtatjet e popullatave të hershme njerëzore në përgjigje të ndryshimeve mjedisore.

Fosilet u zbuluan nga minatorët e rërës detare në vitin 2011, por ekspertët sapo përcaktuan moshën dhe speciet e tyre, duke shënuar një moment historik të rëndësishëm në paleoantropologji.

“Kjo periudhë karakterizohet nga diversiteti i madh morfologjik dhe lëvizshmëria e popullatave hominin në rajon”, tha Harold Berghuis, një arkeolog në Universitetin e Leiden në Holandë, i cili udhëhoqi hetimin.

Midis 14 mijë 7 mijë vjet më parë, shkrirja e akullnajave shkaktoi rritjen e nivelit të detit për më shumë se 120 metra, duke zhytur fushat e ulëta të Sundaland.

Zbulimi filloi gjatë minierave detare të rërës në ngushticën Madura, ku gërmimi solli mbetje të fosilizuara.

Në një vend të bonifikimit pranë Surabaya, punëtorët gjetën mbi gjashtë mijë fosile vertebrore së bashku me dy fragmente të kafkës njerëzore. Duke e njohur rëndësinë e tyre, shkencëtarët filluan sondazhe të hollësishme, duke mbledhur dhe kataloguar me kujdes gjetjet për studim.

Për të kuptuar zbulimin, studiuesit analizuan shtresat e sedimentit ku u gjetën fosilet dhe zbuluan një sistem luginash të varrosur nga lumi i lashtë Solo, i cili dikur rridhte në drejtim të lindjes përgjatë Shelfit Sunda tashmë të zhytur.

Sedimentet e luginës tregojnë një ekosistem lumor të lulëzuar gjatë pleistocenit të mesëm të vonë.

Homo Erectus shënoi një pikë kthese të madhe në evolucionin njerëzor. Ata ishin njerëzit e parë të hershëm që na ngjanin më shumë, me trupa më të gjatë, më muskuloz, këmbë më të gjata dhe krahë më të shkurtër.